ایسنا/ عضو کانون عالی شوراهای اسلامی کار معتقد است حمایت بیمه‌ای و مالیاتی از کارفرمایان و کمک به کاهش هزینه‌های آنها، در افزایش درآمد و دستمزد نیروهای کار و بهبود وضع معیشت کارگران اثرگذار است.

علی اصلانی با بیان اینکه به شکل دستوری و یکطرفه نمی‌توان دنبال افزایش دستمزد یا اصلاح شیوه مزد بود، گفت: در حال حاضر ۳۰ درصد هزینه‌های آب و برق و گاز کارفرمایان افزایش یافته و از طرفی هزینه‌های مالیات، دارایی و حق بیمه هم هست که می پردازند لذا نمی توانیم انتظار داشته باشیم کارفرمایان از افزایش فرضا ۴۰ درصدی دستمزد استقبال کنند.

وی ادامه داد: بسیاری از کارخانه‌ها در شرایط اقتصادی موجود با کمترین ظرفیت کار می کنند ولی مگر قیمت تمام شده یک کارخانه چقدر است که ۳۳ درصدش را به بانک سود بدهد؟

این مقام مسئول کارگری با بیان اینکه عمده مشکلات کارفرمایان دستمزد نیست و شاید تنها ۹ درصد آنها مربوط به دستمزد نیروی کار باشد، ادامه داد: ۹۰ درصد مشکلات کارفرمایان را هزینه‌های دیگر مثل سود بانکی، وام بانکی، عوارض و مالیات، مواد اولیه و ... تشکیل می‌دهد اما دولت یا مجلس می‌توانند در این زمینه به کمک بیایند و قانونگذاری کنند هزینه های کارفرمایان ۳۰ درصد کمتر شود.

عضو کانون عالی شوراهای اسلامی کار افزود: برخی کارفرمایان دوبار در سال مالیات می دهند؛ یکی مالیات تکلیفی و یکی مالیات بر عملکرد که برای کاهش هزینه هایشان پیشنهاد می شود تنها مالیات تکلیفی را پرداخت کنند و مالیات بر عملکرد ندهند. با اجرای چنین طرح هایی هم کارفرمایان بیشتر از یک مالیات نمی پردازند و از افزایش دستمزدها استقبال می کنند و هم کارگران از لحاظ معیشتی و دستمزد تقویت می شوند.

اصلانی ادامه داد: یک کارخانه خصوصی که در آخر سال ۵۰۰ میلیون تومان سود کرده باید ۲۵ درصدش را به دارایی بدهد ولی برایش این سوال مطرح است که چه خدمتی دریافت کرده که باید ۲۵ درصد مالیات بپردازد؟ لذا پیشنهاد می شود مجلس قانونی مصوب کند که بر اساس آن کارفرما سود عملکرد کارخانه را به عنوان کارانه به کارگران بدهد یا به اسم بن کارگری یا سود تولید به کارخانه بپردازد. اگر این مساله به قانون تبدیل شود و مجلس بر اجرای آن نظارت کند هم در وضع معیشت پرسنل کارخانه تاثیرگذار است و هم موجب بهره وری، ارتقای کیفیت تولید و کاهش هزینه های کارفرما می شود.

این مقام مسئول کارگری تصریح کرد: در شرایطی که به دلیل شیوع کرونا بیشتر مشاغل و بنگاهها دچار مشکل و آسیب شده و بجز کارخانه‌های مواد غذایی و شوینده و بهداشتی بیشتر کارخانه ها با ظرفیت پایین کار می کنند باید حمایت‌های بیمه‌ای و مالیاتی از کارفرمایان صورت گیرد؛ تنها در این صورت است که بخشی از هزینه‌های کارفرمایان جبران می شود و به درآمد و معیشت خانوارهای کارگری کمک کرده ایم.

نوبت‌های کاری چه هستند و چطور محاسبه می شوند؟

در ساعات مختلف شبانه روز یا ۲۴ ساعت، روند محاسبه دستمزدها نیز متفاوت است که محاسبه این روند به‌صورت زیر است:

1. نوبت کاری صبح تا بعدازظهر : این نوبت کاری از ابتدای روز شروع و در بعدازظهر پایان می‌گیرد. که پس از پایان ساعات کاری، به میزان ۱۰درصد اضافه کاری به افراد تعلق خواهد گرفت.
2. نوبت کاری میان بعدازظهر و شب: این نوبت کاری از عصر شروع و تا انتهای شب پایان می‌پذیرد. که پس از پایان ساعات کاری، به میزان ۱۵درصد اضافه کاری به افراد تعلق خواهد گرفت.
3. و در انتها ساعات کاری شبانه قرار دارند که از ابتدای شب است و گاها ممکن است که کارها تا صبح ادامه داشته باشند که در این شرایط اضافه کاری به‌صورت ۲۲ درصد محاسبه و به کارمندان پرداخت خواهد شد.

جدول حقوق و دستمزد سال۹۹

پس از تصویب قانون افزایش حقوقسالانه برای کارگران و کارمندان، پرداختی‌های سال ۹۹ را کارگران حقوق بگیر حداقلی به ۲۶ درصد افزایش داده و سایر کارگران مزدی و روز مزد را ۱۵ درصد افزایش دادند.

که در جدول زیر اقلام زیر مجموعه‌ی حقوق و پرداختی‌های هرکدام را به‌صورت ریز شرح داده ایم. (این جدول بر پایه افزایش حقوق سال ۹۹ تهیه شده است.)

جدول ریز حقوق و دستمزد ۹۹ بر پایه قانون کار

چگونه می توان حقوق اضافه کار را محاسبه کرد؟

با تعیین حقوق منظم خود شروع کنید. حقوق ساعتی خود را در ماشین حساب وارد کنید، همچنین هر ساعت کار معمولی را به دستمزد یک ساعت کار اضافه کنید، مرحله بعدی تعیین تعداد ساعاتی است که به طور معمول در ماه کار می کنید.

با فرض چهار هفته، هر کدام ۴۴ ساعت، می توانید ۱۷۶ ساعت در ماه وارد کنید. (این مبلغ همان دستمزدی است که برای هر ساعت اضافه کاری به کارگر تعلق می گیرد ).
منبع:فراپیام

حق مسکن چیست؟

حق مسکن ، از جمله مزایای رفاهی است که برای کارگران مشمول قانون کار در نظر گرفته شده است. مبلغ آن نیز ابتدای هر سال، توسط شورای عالی کار اعلام می‌شود. البته این مبلغ باید به تصویب هیئت وزیران نیز برسد. در ادامه به بیان چند نکته مهم در مورد این مزیت می پردازیم.

حق خواروبار چیست؟

حق خواروبار نیز از جمله مزایای رفاهی است که برای کارگران مشمول قانون کار در نظر گرفته شده است. مبلغ آن نیز ابتدای هر سال، توسط شورای عالی کار اعلام می‌شود.حق خواروبار میتواند بصورت غیرنقدی نیز پرداخت گردد با این توضیح که اگر بصورت نقدی باشد مشمول مالیات میباشد اما بصورت غیرنقدی تا دو دوازدهم سالانه مشول معافیت مالیاتی میباشد.

چند نکته در مورد حق مسکن و خواروبار:

• حق مسکن و خواروبار جزو مزایا میباشد و برای تمامی ماه‌های سال، از ماههای 31، 30 و حتی 29 روزه سال یکسان است. اما چنانچه کارگری در طول یک ماه کمتر از یک ماه کارکرد داشته باشد، مزایای رفاهی وی، نسبت به روزهایی که کار کرده است، محاسبه می‌شود.

  بعنوان مثال اگر کارگری در یک ماه 15 روز کارکرد داشته باشد برای محاسبه حق مسکن کافیست مبلغ حق مسکن . حق خواروبار ماهانه را بر 30 روز تقسیم کنیم و سپس در مدت کارکرد ماه که مثلا 15 روز بود ضرب نماییم تا مبلغ ماه مربوطه به دست بیاید.

• حق مسکن و خواروبار از مزایا محسوب می‌شود، بنابراین بر عیدی، حق سنوات و اضافه‌کاری و ... تاثیری ندارد.

• حق مسکن و خواروبار مشمول بیمه و مالیات است. با این توضیح که حق خواروبار اگر بصورت غیر نقدی باشد تا دو دوازدهم معافیت مالیاتی سالیاته مشمول معافیت میباشد. بعنوان مثال برای سال 99 که معافیت مالیاتی سالیانه 360،000،000 ریال میباشد علاوه بر معافیت مربوط به حقوق و عیدی برای مزایای غیرنقدی نیز تا سقف 60،000،000 ریال در سال مشمول مالیات نمیباشد.

• کارگاه‌هایی که بیمه اجباری برای کارگران خود پرداخت می‌کنند، عنوان کردن حق خواروبار در لیست بیمه اجباری است، ولی عنوان حق مسکن اجباری نیست.

• حق مسکن سال 99 چقدراست؟

  مبلغ حق مسکن سال 99، در ابتدای سال همانند سال 98، همان صد هزار تومان اعلام شد؛ ولی با پیگیری نماینده کارگران در شورای عالی کار، پیشنهاد افزایش دویست هزار تومانی داده شده است. این طرح بعد از تصویب توسط هیئت وزیران از تیرماه 99 به مبلغ سیصد هزارتومان افزایش پیدا کرد.

• منبع: نیکان آنلاین

نان و پنیر با آوای محزونِ «ملاممدجان»/ زندگی با ماهی یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان/ ماه‌هاست گوشت نخورده‌ایم!

باربران بازار در شرایط بحرانی به سر می‌برند و سطح درآمد آنها نسبت به گذشته، نصف شده است. نه تنها درآمد این گروه شغلی نصف شده بلکه هزینه‌های زندگی نسبت به گذشته، چند برابر شده است. تداوم این اوضاع، باربران، دادن‌زن‌ها و همه کارگران غیررسمی بازار را با دنیایی از بحران مواجه خواهد کرد؛ بحران‌هایی که لاینحل به نظر می‌رسند...

به گزارش خبرنگار ایلنا، وقتی به دل جامعه می‌زنیم، با انسان‌های رنگارنگ روبرو می‌شویم که هرکدام دنیای قشنگ خودشان را دارند. آدم‌هایی که با نژاد، تفکر و سطح رفاهی متفاوت برای ارتزاق و کسب روزی تلاش می‌کنند و هرکدام روی به شغلی آورده‌اند. برخی از افراد جامعه، دلی پر از درد و رنج دارند و از ناملایمات روزگار برای کسب روزی می‌گویند. این آدم‌ها، سفره دل خود را می‌گشایند و از مشکلات غم نان و ارتزاق می‌گویند.

اهالی فراموش شده‌ی بازار

اگر به بازار بزرگ بازار تهران سری زده باشید، به طور قطع چرخ‌دستی‌های کوچک و بزرگی را در گوشه و کنار بازار دیده‌اید. ممکن است، باربری را دیده باشید که بار با حجم انبوه را روی چرخ دستی خود گذاشته است و این وسیله را به جلو می‌راند. حمل بار با چرخ‌دستی، تنها روش حمل بار رایج نیست، گاهی مردی خمیده را در بازار دیده‌ایم که حجم انبوه و سنگینی از بار را روی دوش خود حمل می‌کند و برای تکه‌ای نان می‌جنگد.

روزهای پایانی آذر آخرین ماه از فصل پاییز است. اگرچه آسمان گرفته و هوا سرد است ولی جو بازار به شدت گرم است و شور و هیجان مردم برای خرید اجناس مورد نیازشان احساس می‌شود. گویا در بازار از کرونا خبری نیست یا مردم ترسی از این ویروس مرگبار ندارند. بسیاری از مردمی که برای خرید کردن به بازار آمده‌اند ماسک بر صورت دارند ولی باربران بازار ماسک ندارند.

برخی از کارگران در گوشه و کنار بازار در انتظار مشتری هستند، وقتی به چهره آنها نگاه می‌کنی، غمی نهفته در چهره آنها وجود دارد. برخی نیز به یک نقطه زل زده‌اند و غرق در افکار خودشان هستند، شاید به مشکلات زندگی و معیشت خود فکر می‌کنند. برخی از باربران هم در گوشه‌ای روی چرخ خود نشسته‌اند یا با یکدیگر گفتگو می‌کنند و گاهی صدای خنده‌ بلند آنها شنیده می‌شود. در میان هیاهوی بازار، چرخ‌دستی‌های بزرگ و کوچکی در حال رفت و آمدند و خرید‌های مردم را جابه‌جا می‌کنند.

درآمد کودکان باربر از بزرگسالان کمتر است

در یک گوشه، فارغ از هیاهوی بازار، ۵ کودک و نوجوان روی زمین نشسته‌‌اند و چرخ‌دستی آنها در کنارشان خودنمایی می‌کند. سفره نان و پنیری مرکز این حلقه دوستانه شده و گروه پنج نفره دور آن نشسته‌اند. این گروه با شادی عجیبی ترانه «ملا‌ممد جان» را می‌خواندند و دست می‌زنند.

این گروه، با لحنی مظلومانه می‌گویند: تو رو به خدا از ما عکس نگیر. دوربین را درون کیف می‌گذارم و از آنها می‌‌پرسم که چند سال دارند؟ جوان‌ترین این جمع، کودکی ۱۰ ساله و بزرگ‌ترین آنها نوجوانی ۱۶ ساله است. با هم پسرعمو هستند و حدود ۳ سال است برای کار به ایران مهاجرت کرده‌اند. پس از ورود به ایران، مشغول به حمل بار در بازار هستند.

سعید، نوجوان ۱۶ ساله و بزرگ‌ترین فرد این گروه؛ صدایی دورگه دارد و صحبت خود را اینطور آغاز می‌کند: بزرگ‌ترها نسبت به بچه‌ها درآمد بیشتری دارند ولی من و پسرعموهایم، روزانه حدود ۶۰ تا ۸۰ هزار تومان درآمد داریم. نه تنها ما، بلکه تمام بچه‌های هم سن و سال ما نیز همین درآمد را دارند. مردم حاضر هستند پول زیادی برای خرید کردن، خرج کنند ولی برای حمل بار، خسیس می‌شوند. مردم حاضر نیستند کمی بیشتر به ما پول بدهند، انگار می‌خواهند جان بدهند! ما برای حمل هر بار حدود ۵ تا ۲۰ هزار تومان دریافت می‌کنیم.

او در ادامه می‌گوید: زمانی‌که بازار تعطیل شد، زباله‌گرد شدیم اما موقت بود، فقط برای اینکه گرسنه نمانیم.

این نوجوان از محل سکونت خود و پسرعموهایش می‌گوید: ما یک اتاق در محله «خاک سفید» اجاره کرده‌ایم و با دو نفر دیگر در یک اتاق زندگی می‌کنیم. ماهیانه ۷۰۰ هزار تومان اجاره پرداخت می‌کنیم. یکی از دوستان پدرم اتاق را برای ما اجاره کرد. ما در خانه حمام نداریم. سعید فقط یک خواسته دارد: مردم با ما مهربان‌تر باشند.

درآمد باربران مشخص نیست

تنها مهاجران نیستند که به شغل باربری در بازار اشتغال دارند. «کاک»‌های فراوانی در بازار دیدم که لباس قوم خود یعنی کردزبان‌ها را بر تن داشتند و برای نان تلاش می‌کردند. هرکدام از کردزبانان بازار، داستان متفاوتی داشتند ولی سرگذشت زندگی « کاک فواد» از دیگران جذاب‌تر بود.

چهره‌ای آفتاب‌سوخته دارد و دستانش پینه بسته و ۶۰ ساله است. پینه دستانش حاکی از تلاش فراوان او برای تامین معیشت خانواده‌اش است؛ این پینه‌ها از سختی راه حکایت دارد. مردی خندان و مهربان است و با حوصله به پرسش‌ها پاسخ می‌دهد. وقتی می‌خندد، جای خالی دندان نیشش در دهانش مشخص می‌شود. سال‌هاست، به همراه خانواده‌ ۶ نفره‌اش به تهران آمده است. اگرچه مدت زمان زیادی از آمدن او به این شهر می‌گذرد ولی بازهم به سختی فارسی صحبت می‌کند.

کاک فواد درباره باربران بازار می‌گوید: این روزها یعنی پس از تعطیلی دو هفته‌ای کرونا، بازار کمی رونق گرفته و زندگی در بازار جریان دارد. من نمی‌توانم بگویم که هرکدام از ما چقدر درآمد داریم ولی به طور قطع درآمد ما ناچیز است. برخی از باربران حدود ۵۰ و برخی تا ۱۲۰ هزار تومان روزانه کار می‌کنند. مزد دریافتی به زور بازو هم بستگی دارد، جوان‌ترها نیروی جوانی دارند پس بیشتر کار می‌کنند. نه تنها زور بازو مهم است، بلکه مقدار مسافت طی شده نیز در دستمزد دریافتی ما تاثیرگذار است.

فواد با خنده گفت: وقتی می‌خواهیم دستمزد خود را دریافت کنیم، گاهی با مشکلات زیادی روبرو می‌شویم. گاه برخی مشتری‌ها حاضر نیستند حق ما را پرداخت کنند. من کارگر با صاحب بار برای مبلغی توافق می‌کنم ولی وقتی بار را حمل می‌کنم، مبلغ کمتری پرداخت می‌کند. برخی هم پول خرد جیب‌هایشان را به عنوان دستمزد به ما می‌دهند. البته همه اینگونه نیستند، برخی بخشنده هستند و انعام خوبی علاه بر دستمزد به ما می‌دهند.

فواد سال گذشته نهار و صبحانه را در بازار تهیه می‌کرده است و به گفته خودش دو وعده غذایی با کیفیت داشته است ولی این روزها تنها یک وعده غذایی در بازار غذا می‌خورد. او می‌گوید: بدون استنثا من صبحانه و نهار را از بازار تهیه می‌کردم و هیچ مشکلی برای تامین آن نداشتم ولی در حال حاضر فقط در بازار نهار می‌خورم و غذای خودم را از خانه می‌آورم.

او می‌گوید: سال گذشته، شرایط بهتری داشتم. تابستان ۹۸،‌ ماهی ۴ میلیون درآمد داشتم ولی در حال حاضر ۲ میلیون تا ۲ میلیون ۳۰۰ هزار تومان درآمد ماهیانه دارم. او می‌گوید به فکر دوران بازنشستگی خود نیز هستم و تا فروردین ماه خودم را بیمه اختیاری کرده بودم، اما این روزها درآمدم ناچیز است و توانایی پرداخت حق بیمه ۶۰۰ هزار تومانی را دیگر ندارم.

فواد در زمان تعطیلی دو هفته‌ای بازار به دلیل محدودیت‌های ایجاد شده، خانه‌نشین نبوده و کارهای خدماتی انجام می‌داده است. به گفته فواد برخی از کسبه و مشتریان بازار از وضعیت و کمی درآمد باربران سوءاستفاده می‌کنند. برخی از بارها حجم زیادی دارد و باربر حق دارد دستمزد بیشتری دریافت کند اما این روزها درآمد آنها کم شده است و برای تامین معاش زندگی به حمل بار با دستمزد پایین تن می‌دهند.

او توضیح می‌دهد: سال گذشته، اگر باری با حجم زیاد را به مبلغ ۲۰۰ هزار تومان حمل می‌کردیم همان حجم از بار را در این روزها با مبلغ ۶۰ هزار تومان جابه‌جا می‌کنیم. مردم به این فکر نمی‌کنند که همه چیز گران شده و هزینه‌های زندگیِ ما هم افزایش یافته است.

او در خیابان «کمالی» سکونت دارد و مستاجر است. اگرچه خانه او استیجاری است ولی اجاره بهایی برای خانه پرداخت نمی‌کند. حدود دو سال است در خانه «ننه سلما» با خانواده‌اش زندگی می‌کند. کاک فواد توضیح می‌دهد: صاحب خانه‌ام در محله ما سکونت ندارد و در محله‌های از ما بهتران زندگی می‌کند. این خانه روزی من بود؛ ننه‌سلما برای خرید به بازار آمد، بارهای او را تا نزدیکی اتوموبیلش بردم و در صندوق گذاشتم. چندین مرتبه، بار او را حمل کردم و از شرایط خودم برای او گفتم. لطف و مهربانی او شامل حال من شد و خانه‌اش را در اختیار من و خانواده‌ام قرار داد. پیش از اینکه به خیابان کمالی بروم، در محله «اتابک» سکونت داشتم.

او تقاضایی از مردم دارد: ما نیازمند صدقه نیستیم و نان بازوی خود را می‌خوریم. چرا برخی از مردم وقتی می‌خواهد دستمزد ما را پرداخت کنند، تصور می‌کنند که صدقه می‌دهند؟!

به گفته کاک فواد، باربری پیر و جوان نمی‌شناسد، کودک ۸ ساله تا پیرمرد ۷۰ ساله در بازار مشغول به کار هستند و برای روزی خود تلاش می‌کنند.

ما مسن‌ترها هم زندگی و خرج داریم

پس از راسته طلافروش‌ها، کمی از شور و هیجان بازار کم می‌شود. باربران زیادی در کنار ایستاده‌اند و ظرف کوچک غذای خود را در دست گرفته‌اند و نهار می‌خورند. برخی هم روی چرخ‌های دستی خوب دراز کشیده‌اند انگار در برابر سرما مقاوم هستند. چنان عمیق خوابیده‌اند که به سردی هوا و سروصدای بازار بی‌تفاوت هستند. سنگینی بار و صبح زود بیدار شدن، همه عواملی برای خواب شیرین باربران بازار است.

پیرمردی، چرخ دستی کهنه‌ خودش را با دستانی که ردپای هزاران تجربه و خاطره روی آن جا مانده بود، به جلو می‌راند. کلاه مشکی‌رنگ کاموایی بر سر دارد و آن را تا روی ابروهایش پایین کشیده. سرما در جان او نفوذ کرده و کمی می‌لرزد.

پیرمرد باربر ۷۰ سال دارد و خودش را محمد معرفی می‌کند. سفره دلش را باز می‌کند: سال‌ها قبل کارگر ساختمانی بودم ولی در این روزها برای درآمد خانواده‌ام بار حمل می‌کنم. درآمد من نسبت به جوان‌ترها خیلی کمتر است. این روزها، ۱ میلیون تا ۱ میلیون ۵۰۰ هزار تومان درآمد دارم. اهالی بازار معتقدند من مثل جوان‌ها زور بازو ندارم به همین دلیل بار با حجم کمتری به من می‌دهند. بازاری‌ها و مردم نمی‌دانند وقتی پا به سن بگذاریم، خرج و برج خانواده بیشتر می‌شود. دو نوه به نام‌ها‌ی «آروین» و «تینا» دارم که در خانه من و مادربزرگشان زندگی می‌کنند. پدر آنها یعنی پسرم از همسر خود جدا شده و در عسلویه کار می‌کند.

محمد درباره مزد دریافتی خود می‌گوید: نمی‌توانم مبلغ مشخصی به شما بگویم. مسافت، حجم بار و کَرَم و بخشندگی صاحب بار در مزد دریافتی ما تاثیر دارند. من از ۵ هزار تومان تا ۴۰ هزار تومان برای حمل بار دریافت می‌کنم. گذران زندگی در این روزها سخت است، درآمد ما کمتر از دو میلیون تومان در ماه است ولی خرید مایحتاج روزانه زندگی بیشتر از درآمد ما است.‌ تابستان گذشته ۲ میلیون تومان درآمد داشتم.

محمد می‌گوید: من همیشه نهار را از خانه می‌آورم، چه امسال و چه سال‌های گذشته، توانایی خرید غذا از رستوران را ندارم.

او مایحتاج زندگی خود را در سال گذشته، با مبلغ یک میلیون تومان تهیه می‌کرده است ولی این روزها با افزایش قیمت سبد معیشت خانواده، تامین هزینه‌های زندگی با درآمد ۱ میلیون و پانصد هزار تومانی میسر نیست. این باربر می‌گوید: هزینه‌های زندگی به شدت افزایش یافته است، حدود دو ماه است که خانه رنگ گوشت را ندیده است.

محمد در زمان تعطیلی دو هفته‌ای بازار، در خیابان دستفروشی می‌کرده که درآمد ناچیزی داشته است. او به سادگی می‌گوید: اگر نیاز نداشتیم هرگز باربری نمی‌کردیم.

ما از تامین اجتماعی بی‌مهری می‌بینیم

حسین جوانی ورزیده و قد بلند است ولی زیر سنگینی بار، قامت کشیده‌ی او خم شده است. بار را روی زمین می‌گذارد و نفسی چاق می‌کند. جوان کمر خم شده خود را راست می‌کند و در پاسخ به اینکه «چرا مثل بیشتر باربران بازار چرخ دستی ندارد؟» می‌گوید: حمل بار در کوچه‌های تنگ بازار به وسیله چرخ‌دستی غیرممکن است. بنابراین، ترجیح می‌دهم بار را روی کولم قرار دهم و آن را به مقصد موردنظر مشتری برسانم. وقتی می‌توانم در این شرایط درآمد بیشتری داشته باشم، چرا با چرخ بار حمل کنم.

حسین اهل سیستان است و به دلیل نرخ بالای بیکاری در سیستان، به تهران مهاجرت کرده است. حسین می‌گوید: من ۳۰ ساله هنوز نیروی جوانی دارم و تا زمانی که بتوانم از نیروی جوانی خودم استفاده می‌کنم.

حسین به همراه دو نفر از دوستانش در محله «سرآسیاب» زندگی می‌کنند و تمامی آنها در بازار، باربر هستند. خانه ما اجاره‌ای است و ماهیانه مبلغ ۱ میلیون تومان برای اجاره‌بها پرداخت می‌کنیم. این روزها، سطح درآمد ما کاهش یافته و روزانه کمتر از ۱۰۰ هزار تومان درآمد دارم. تابستان گذشته شرایط بسیار خوبی داشتم، نه تنها درآمدم زیاد بود بلکه توانایی پس‌انداز هم داشتم. تابستان ۹۸، درآمد ماهیانه او۳ تا ۴ میلیون تومان بوده ولی در این روزها به سختی مایحتاج روزانه خودش را تامین می‌کند.

حسین هم درباره وعده‌های غذایی خود می‌گوید: من همیشه غذای خودم را از رستوران تهیه می‌کردم ولی با درآمد فعلی خود نمی‌توانم این کار را بکنم. من و دوستانم ناهار و صبحانه را دور هم می‌خوریم تا هزینه کمتری متحمل شویم. ما در یک سال گذشته، ۴ بار گوشت خریده‌ایم.

او در زمان تعطیلی دو هفته‌ای بازار، خانه‌نشین بوده است و از پس‌انداز گذشته‌اش ارتزاق می‌کرده است.

حسین لبریز از گلایه‌ها و نامهربانی‌هایی است که از تامین اجتماعی دیده است: «بارها برای بیمه تلاش کرده‌ام اما مشمول قانون بیمه باربران نشده‌ام. هر بار که برای بیمه اقدام کرده‌ام با بهانه‌های مختلف از سوی تامین اجتماعی مواجه می‌شوم. بسیاری از باربران بازار تحت پوشش بیمه نیستند.»

ما دادزنیم، پادو نیستیم

ساعت ۲ بعدازظهر، بازار نسبت به قبل از ظهر شلوغ‌تر شده و جمعیت بیشتری در بازار حضور دارند. مردم در تکاپو هستند جنس مورد نظر خود را با قیمت مناسب‌تری تهیه کنند. در این میان، گروهی تلاش می‌کنند توجه مردمی که برای خرید به بازار آمده‌اند را به برخی از مغازه‌ها جلب کنند.

محسن لباس قرمز بر تن دارد و در میان جمعیت حرکت می‌کند. دست‌هایش را در هوا تکان می‌داد و با شور و حرارتی وصف ناشدنی فریاد می‌زد: «لباس! لباس! خانم‌های محترم بفرمایید بفرمایید». او هم مثل دیگر کارگران بازار سرگذشت عجیبی دارد و مزد بسیار کمی برای کارش دریافت می‌کند.

دستمزد دادزن‌های بازار ناچیز است و کفاف تامین معیشت زندگی را نمی‌دهد. محسن می‌گوید: درآمد ما متفاوت است، برخی از ما دریافتی ثابت دارند که این مبلغ حدود ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان است، برخی نیز با توجه به فعالیت خودشان، مبلغی به عنوان پورسانت فروش دریافت می‌کنند. تصور نکنید این پورسانت خیلی زیاد است در نهایت این مبلغ ۳۰۰ هزار تومان می‌شود. مبلغ یک دادن زن با پورسانت دریافتی کمتر از ۲ میلیون تومان است.

محسن مشکل جسمانی دارد و توانایی کار سخت را ندارد؛ می‌گوید: مجرد هستم و در خانه پدرم زندگی می‌کنم اما دادزنانی را می‌شناسم که با این دستمزد، خانواده ۳ یا ۴ نفره خود را مدیریت می‌کنند.

او تحت پوشش بیمه است و عنوان شغلی او «پادو» است. او می‌گوید: بسیاری از دادزن‌های بازار تحت پوشش تامین اجتماعی نیستند و در این روزها به سختی زندگی خود را اداره می‌کنند. ما بیمه واحدی نداریم و به همین دلیل به عنوان پادو معرفی می‌شویم.

یک روز شغلی در بازار به پایان نزدیک می‌شود و گاری‌ها و آدم‌ها به سمت استراحت روانه می‌شوند. شکی نیست که باربران بازار در شرایط بحرانی به سر می‌برند و سطح درآمد آنها نسبت به گذشته، نصف شده است. نه تنها درآمد این گروه شغلی نصف شده بلکه هزینه‌های زندگی نسبت به گذشته، چند برابر شده است. تداوم این اوضاع، باربران، دادن‌زن‌ها و همه کارگران غیررسمی بازار را با دنیایی از بحران مواجه خواهد کرد؛ بحران‌هایی که لاینحل به نظر می‌رسند...

ایلنا

قراردادهای حجمی جنبه قانونی ندارند/ دادنامه ۱۷۹ تیر خلاصی بر قراردادهای دائم بود

به نظر می‌رسد قراردادهای حجمی شکل جدیدی است از قراردادهای پیمانکاری با هدف دور زدن قوانین و دستورالعمل‌های وزارت کار متداول شده‌اند.

به گزارش خبرنگار ایلنا، قراردادهای حجمی در قانون کار موضوعیت ندارد و این نوع قرارداد، ابداعی از سوی کارفرمایان در بازار کار است. در ماده ۳۵ قانون کار به صورت ضمنی درباره کارهای حجمی صحبت شده اما در قانون کار، قراردادهای حجمی موضوعیت ندارد.

ساماندهی قانونی قراردادهای حجمی می‌تواند بازار کار را از بلاتکلیفی خارج کند. یکی از راهکارهای این ساماندهی، لحاظ کردن منافع کارگران و طرح موضوع این قراردادها در جلسات سه جانبه شورای عالی کار است.

قراردادهای حجمی غیرقانونی هستند

حسین حبیبی (عضو هیات مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور) در ارتباط با قراردادهای حجمی گفت: قرارداد حجمی، یکی از مواد قانون «مدیریت خدمات کشوری» به حساب می‌آید و به دولت اجازه می‌دهد که برخی از امور خود را به شرکت‌های پیمانکاری واگذار کند. بسیاری از امور واگذار شده مشاغل خدماتی هستند. دولت با این هدف که مسئولیتی برای خود ایجاد نکند، برخی از امور خود را به شرکت‌ها و اشخاص دیگر واگذار می‌کند.

وی ادامه داد: بر اساس قوانین کشور، قرارداد کار به سه دسته دائمی، موقت و معین تقسیم می‌شود، بنابراین هرگونه قرارداد دیگری از منظر قانونی محکوم است. بر اساس ماده ۸ قانون کار، هر قراردادی که حداقل‌ها را برای کارگر فراهم نکند، محکوم است. بنابر تعاریفی که از قراردادهای حجمی شده، کارگرانی که با قراردادهای حجمی در کارگاه‌های خیاطی در خیابان جمهوری اشتغال دارند، دستمزد کمتری دریافت می‌کنند اما حجم کار بیشتری را انجام می‌دهند.

قانون‌گذار درباره برخورداری کارگران در ماده ۸ قانون کار نوشته است: شروط مذکور در قرارداد کار یا تغییرات بعدی آن در صورتی نافذ خواهد بود که برای کارگر مزایایی کمتر از امتیازات مقرر در این قانون منظور ننماید.

عضو هیات مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور تشریح کرد: قراردادهایی که تحت هر عنوانی حداقل امتیازات را برای کارگران محیا نکند، محکوم است.

محرومیت از حداقل‌ها، تنها مشکل قراردادهای حجمی نیست بلکه کارگرانی که به این قراردادهای تن می‌دهند با مشکلات فراوانی روبرو هستند. متداول شدن قراردادهای حجمی پیمانکاری به اندازه متداول شدن قراردادهای موقت و سفید امضا در دهه‌ی ۷۰ برای امنیت شغلی نسل امروز کارگران ایران یک تهدید محسوب می‌شود.

دادنامه ۱۷۹ اراده حاکمیت کارگران را سلب کرد

حبیبی درباره‌ عدم امنیت شغلی توضیح داد: وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، بخش‌نامه شماره ۳۵۷۲۳ در سال ۷۳ صادر کرد و با صدور این بخشنامه به کارفرمایان مجوز داد که در مشاغلی که ماهیت مستمر دارند با کارگر قرارداد موقت ببندند. پس از صدور این بخشنامه، کارگران با طرح شکایتی نسبت به این موضوع اعتراض کردند. دو سال بعد یعنی در سال ۷۵، دیوان عدالت اداری با صدور دادنامه ۱۷۹ بخشنامه ۳۵۷۲۳ را تایید کرد. این دادنامه مفهوم مخالف تبصره ۲ ماده ۷ قانون کار است. تبصره ۲ ماده ۷ قانون کار به این موضوع اشاره می‌کند، کارهایی که طبع آن‌ها جنبه مستمر دارد. در صورتی که مدتی در قرارداد ذکر نشود، قرارداد دائمی تلقی می‌شود.

حبیبی به از بین رفتن اراده کارگران در عقد قراردادهای کاری اشاره کرد و گفت: صدور دادنامه ۱۷۹ سبب شد که اراده کارگر در هنگام عقد قرارداد از بین برود و حاکمیت اراده به طور کامل در دستان کارفرما قرار بگیرد. حاکمیت اراده دو طرف یعنی کارگر و کارفرما در هنگام عقد قرارداد ضروری است و باید مورد توجه قرارگیرد.

عضو هیات مدیره کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور باور دارد: صدور دادنامه ۱۷۹ سبب شد که پاکبانان، کارگران کارگاه‌های خیاطی خیابان جمهوری و تمامی کارگرانی که در کارگاه‌های کوچک ۵ تا ۱۰ نفره اشتغال دارند، از امنیت شغلی برخوردار نباشند. من معتقدم، دادنامه ۱۷۹ تیر خلاصی بر پیکره قراردادهای دائم و حاکمیت اراده کارگران در هنگام عقد قرارداد وارد کرد.

وی در پایان گفت: امنیت شغلی در دستان قضات دادگاه‌ها و دیوان عدالت اداری وجود دارد. اگر کارگران به دنبال امنیت شغلی هستند، باید این مولفه را طلب کنند. اگر دادنامه ۱۷۹ و بخش‌نامه ۳۵۷۲۳ باطل شود، امنیت شغلی باردیگر معنا و مفهوم خواهد گرفت. اگر کارگران به این تقاضای خود جنبه عملی دهند و امنیت شغلی را عنوان به عنوان مطالبه اصلی جامعه کارگری قلمداد کنند، به هدف خود خواهند رسید. . عقد قرارداد در کارهایی با ماهیت مستمر باید به صورت دائمی باشد.

ایلنا

توضيح اينكه عيدي و پاداش تا يك دوازدهم معافيت مالياتياز ماليات معاف است و مشمول كسر حق بيمهنيست.

حقوق قانون كار 99 كارگران پس از تصويب به اطلاع خواهد رسيد.

به گزارش کارگر نیوز؛ ناصر چمنی با تاکید بر محاسبه تورم اقلام مصرفی سبد معیشت کارگران اظهار کرد: از سال ۱۳۹۲ اقلام سبد معیشت خانوارهای کارگری را مشخص کردیم و بر اساس همان اقلام طی سالهای گذشته هزینه سبد معیشت کارگران تعیین می شد. سال گذشته رقم هزینه سبد معیشت کارگران توسط کمیته مزد ۴ میلیون و ۹۴۰ هزار تومان تعیین شد ولی امسال با توجه به آمار بانک مرکزی که خط معیشت را ۱۰ میلیون تومان اعلام کرده، قطعا این هزینه بیشتر شده و لذا بی صبرانه منتظر هستیم ببینیم از کمیته دستمزد امسال چه عددی بیرون خواهد آمد.

وی ادامه داد: طبق آمارها تورم ماهانه و تورم نقطه به نقطه از سوی مراجع رسمی آماری مشخص است ولی در دوماه آخر سال به طور عجیبی کاهش می یابد و این تورم تغییر یافته مبنای تعیین دستمزد سال آینده کارگران قرار می گیرد.

رئیس کانون عالی انجمن های صنفی کارگران با بیان اینکه نمی توانیم بحث سبد معیشت را مثل دستمزد منحرف کنیم، به جزییات سومین جلسه کمیته دستمزد شورای عالی کار اشاره کرد و افزود: متاسفانه پیشنهاداتی که از سوی برخی کارفرمایان در این جلسه مطرح شد نظیر اینکه برای تعیین دستمزد باید آمار کارگران متاهل و مجرد به دست آید یا خانواده هایی که بیکار دارند شناسایی شوند، این تلقی را به وجود می آورد که تعیین سبد معیشت کارگران در یک مسیر انحرافی قرار گرفته است؛ در حالی که منحرف کردن هزینه های سبد معیشت کارگران به هیچ وجه قابل قبول نیست!

چمنی تصریح کرد: در هیچ کجای ماده ۴۱ قانون کار و تبصره های آن برای تعیین حداقل مزد چنین مواردی اعلام نشده و اساسا طرح چنین مسایلی در این زمان جای تعجب دارد. در کل دنیا این قبیل موضوعات مطرح نیست و برای تعیین حداقل حقوق یا دادن حق مسکن و مزایای دستمزد، مرد و زن و مجرد و متاهل ندارند و مزد به شکل یکسان تعیین می شود.

این مقام ارشد کارگری درعین حال با اشاره به حضور نماینده مرکز آمار ایران در سومین نشست کمیته دستمزد اظهار کرد: در حالی که قرار بود نماینده مرکز آمار گزارش دقیق و جامعی از هزینه های سبد معیشت کارگران و تورم ده ماه گذشته ارائه دهد این گزارش مورد تایید گروه کارگری قرار نگرفت چون با واقعیتهای روز جامعه همخوانی نداشت و لذا جلسات آینده کمیته مزد، بر مبنای نتایجی که گروه کارگری با استناد به آمار دقیق تر و گزارشهای مرجع مرکز آمار و تورم موجود به دست آورده پیش خواهد رفت.

وی در پایان گفت: در کشور ترکیه قبل از ژانویه ۲۰۲۱ دستمزد کارگران را تعیین کردند که به بالای ۱۰ میلیون تومان رسید و جالب اینکه یکی از سندیکاهای کارگری به نشانه اعتراض جلسه را ترک کرده بود؛ در حالی که ترکیه نه نفت دارد نه معدن طلا و مس. قبلا ترکیه گران بود ولی اکنون که ارزش پول ملی ما پایین آمده شاید شرایط زندگی، تورم و هزینه های ما دیگر با آنها تفاوتی نداشته باشد.

کارگرنیوز

طول مدت مرخصی زایمان، دستمزد ایام مرخصی زایمان و همچنین وضعیت کاری آنها بعد از پایان مرخصی زایمان، دغدغۀ بسیاری از زنان باردار شاغل است. با آگاهی از قوانین و مقررات مربوط به مرخصی زایمان و کمک‌هزینۀ این دوره می‌توانید کمی از نگرانی‌های خود را کم کنید. در این مطلب با شرایط لازم برای دریافت کمک هزینه بارداری، مدت مرخصی استراحت زایمان و روش محاسبه میزان کمک هزینه بارداری آشنا می‌شوید.

قوانین مرخصی زایمان برای زنان باردار شاغل

• طبق اصلاحیۀ قانون تنظیم جمعیت خانواده مصوب 20 خرداد 92 مجلس، مرخصی زایمان برای زنان باردار شاغل از6 ماه به 9 ماهافزایش پیدا کرده است.
• با این حال، تنها برخی از نهادهای دولتی نسبت به اجرای این قانون اقدام کرده‌اند و عموماً شرکت‌های خصوصی تنها با شش ماه مرخصی زایمانموافقت می‌کنند.
• زنان بارداری که نوزاد خود را با شیر مادر تغذیه خواهند کرد، در اواخر دورۀ بارداری خود می‌توانند از این مرخصی استفاده کنند. شرکت‌های خصوصی نیز موظف هستند با این مرخصی موافقت کنند. زن باردار شاغل می‌تواند در صورت موافقت کارفرما در ماه آخر بارداری تقاضای مرخصی زایمان کند.

شرایط لازم برای دریافت کمک هزینه بارداری تأمین اجتماعی در سال 99

کمک هزینه بارداری در صورتی به بیمه شدگان زن پرداخت می شود که دارای شرایط زیر باشند:

• ظرف یک سال پیش از زایمان، حقبیمه 60 روز کار را به سازمانتأمین اجتماعی پرداخت کرده باشند.
• در مدت استراحت مشغول کار نبوده مزد یا حقوق دریافت نکرده باشند.
• در تاریخ اعلام بیماری ، مشغول به کار بوده و یا در مرخصی استحقاقی باشند.
• در دوره استرحت مزد ی برای وی مطرح باشد.

روش محاسبه میزان کمک هزینه بارداری تأمین اجتماعی در سال 99

• میزان کمک هزینه بارداری ، معادلدو سوم آخرین مزد یا حقوق بیمه شده با در نظر گرفتن روزهای استراحت است که بدون کسر 3 روز اول پرداخت می شود.
• نحوه محاسبه آخرین مزد یا حقوق بیمهشده به این ترتیب است که کل مبالغ مشمول کسر حق بیمه که بیمه شده در آخرین 90 روز قبل از استراحت دریافت کرده است ، با هم جمع می شود و بر تعداد روزهای کارکرد بیمه شده در این مدت تقسیم می شود.

مدت مرخصی استراحت زایمان تأمین اجتماعی در سال 99

• کمک هزینه بارداری تأمین اجتماعی از اولین روز شروع استراحت، محاسبه و پرداخت می شود.
• مدت مرخصی زایمان تأمین اجتماعی برای مادرانی که فرزاندانشان را از شیر خود تغذیه می کنند، 6 ماه است که 3 ماه آن می بایست بعد از دوران زایمان باشد.
• براساس مصوبه مورخ 86/4/13 مجلس شورای اسلامی مدت استراحت دوران بارداری ، زایمان و شیر دهی (موضوع ماده 3 قانون ترویج تغذیه با شیر مادر ) از 4 ماه به 6 ماه افزایش یافته است .مدت مرخصی زایمان تأمین اجتماعی برای وضع حملهای دوقلو 6 ماه و برای زایمانهای سه قلویابیشتر یکسال خواهد بود.
• چنانچهبیمه شده زن درطول دوره بارداری به عوارضی دچارشود که سلامتی مادر وفرزند را تهدید نماید وطبق نظرپزشک معالج وتائید شورای پزشکی سازمان نیازبه استراحت پزشکی داشته باشد. غرامت دستمزد این ایام پرداخت خواهد شد.

مدارک لازم برای دریافت کمک هزینه بارداری وغرامت دستمزد ایام بارداری تأمین اجتماعی در سال 99

• دفترچه درمانی
• گواهی پزشک معالج
• تائیدیه مراجع پزشکی ذیربط (حسب مورد)

نکته مهم

• مدت دریافت غرامت دستمزد ایام بارداری، جزوسوابق بیمه ایبیمه شدگان زن محسوب می شود.
• چنانچه بیمه شده زن شاغل به استناد گواهی پزشک معالج قبل از تاریخ زایمان به دلیل استعلاجی (غیر از مسأله بارداری) نیاز به استراحت پزشکی داشته باشد، مدت مرخصی استعلاجی از 6 ماه استراحت زایمان آنان کسر نخواهد شد و مطابق ضوابط و پس از تأیید مرجع پزشکی ذیربط ایام بیماری قابل پرداخت خواهد بود.

شرایط استفاده از بیمه بیکاری پس از مرخصی زایمان

• مرخصی ایام بارداری براساس قانون کار جزو دوران تعلیق از کار محسوب شده و کارفرما موظف است پس از پایان مرخصی مذکور، شخص را به کار سابق خود بازگرداند.
• در صورتی‌که کارفرما از پذیرش مجدد وی خودداری کند، کارگر زن می‌تواند به هیئت‌های حل اختلاف وزارت کار مراجعه و از کارفرمای خود شکایت کند.
• پس از بررسی موضوع توسط هیئت‌های ذکر شده، چنانچه رای به بازگشت‌به‌کار صادر شود، کارفرما مکلف است کارگر را بپذیرد، درغیر‌این‌صورت شخص مورد نظر به سازمان تامین‌ اجتماعی برای دریافت مقرری بیمه بیکاری معرفی می‌شود.
• سازمان تامین اجتماعی پس از بررسی پرونده و سابقه پرداخت حق بیمه برای این شخص، متناسب با سنوات پرداخت حقبیمه و تاهل، مقرری بیمهبیکاری منظور خواهد کرد.
• مدت مرخصی زایمان جزو سوابق کاری کارگران است و در محاسبه حقوق بازنشتگی تامین اجتماعی تاثیر خواهد داشت.

منبع : شبکه